ชื่อไทย : | รางจืด | ||||||||
ชื่อท้องถิ่น : | กำลังช้างเผือก, น้ำนอง(กลาง,เหนือ)/ ขอบชะนาง, เครือเขาเขียว, ยาเขียว(กลาง)/ คาย(ปัตตานี,เหนือ)/ ดุเหว่า(ปัตตานี)/ ทิดพุด(นครศรีธรรมราช)/ย่ำแย้(พิษณุโลก,อุตรดิตถ์)/ รางเย็น(ยะลา) / แอดแอ(เพชรบูรณ์) | ||||||||
ชื่อสามัญ : | |||||||||
ชื่อวิทยาศาสตร์ : | Thunbergia laurifolia Limdl. | ||||||||
ชื่อวงศ์ : | ACANTHACEAE | ||||||||
ลักษณะวิสัย : | ไม้เลื้อย | ||||||||
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : |
ลำต้น : เป็นไม้เถาเลื้อยเนื้อแข็งขนาดกลาง ใช้ยอดเลื้อยพัน ใบ : เดี่ยว ออกตรงข้าม รูปไข่แกมขอบขนาน ขนาด 4-7x8-15 ซม. ปลายใบเรียวแหลม โคนใบมนหรือเว้าเล็กน้อย เส้นใบ 3 เส้นออกจากโคนใบ ดอก : ออกเป็นช่อกระจะห้อยลงตามซอกใบ ช่อละ 3-5 ดอก กลีบประดับรูปท้องเรือสีเขียวเรื่อแดง กลีบเลี้ยงรูปจาน ดอกรูปแตรสั้น กลีบดอกสีม่วงอมน้ำเงิน โคนกลีบสีเหลืองอ่อนเชื่อมเป็นหลอดสั้น ปลายแยก 5 กลีบ เส้นผ่าศูนย์กลางดอก 6-8 ซม. ผล : เป็นฝักกลม เส้นผ่าศูนย์กลาง 1 ซม. ปลายมีจะงอยยาว 2-3 ซม. เมื่อแก่แตกสองซีก |
||||||||
ระยะติดดอก - ผล : |
|
||||||||
สภาพทางนิเวศวิทยา : | นิเวศวิทยา พบทั่วไปตามชายป่าดิบ ป่าละเมาะ ถิ่นกำเนิด เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การกระจายพันธุ์ การใช้งานด้านภูมิทัศน์ | ||||||||
การปลูกและการขยายพันธุ์ : | แสงแดดรำไร - จัด เพาะเมล็ด ปักชำ และตอนกิ่ง | ||||||||
รายละเอียดการใช้ประโยชน์ : | |||||||||
แหล่งอ้างอิง : | [1] อฤชร พงษ์ไสว. 2541. ไม้เลื้อยประดับ. พิมพ์ครั้งแรก. สำนักพิมพ์บ้านและสวน. กรุงเทพมหานคร. | ||||||||
ประเภทของการใช้ประโยชน์ : | ไม่ได้ระบุประเภทการใช้ประโยชน์ | ||||||||
ที่อยู่ : |
|
||||||||
หมายเหตุ : |